امام صادق (ع): قارى- القرآن محتاج (یحتاج) الى ثلثة أشیاء: قلب خاشع و بدن فارغ و
موضع خال
یکی از اساتید اخلاق نقل می کردند: روزی در جوانی خدمت آیت الله بهجت رسیدم به ایشان گفتم برای زیاد شدن یقینم چه کار کنم؟ایشان بلا فاصله فرمود: در مکان خلوت قرآن بخوان!
و باز ایشان نقل می کردند:آیت الله بهجت به یکی از دوستان ما که خدمت ایشان رسیده بود فرموده بودند:قرائت قرآن در خلوت یقین انسان را زیاد می کند حتی اگر شخص دهری و کافر باشد!!
روایت فوق در کتاب مصباح الشریعة منسوب به امام صادق (ع) است که درباره آداب قرائت قرآن است.
در ادامه مطلب ترجمه متن کامل روایت را بخوانید
امام صادق (ع): هر کسى که قرآن را تلاوت کرده و قلب او خضوع ننماید براى پروردگار، و رقت پیدا نکند، و خوف و حزنى در باطن او ایجاد نشود، هر آینه عظمت شأن پروردگار متعال را خوار و کوچک شمرده، و به ضرر و خسارت بزرگى دچار شده است. پس تلاوت کننده قرآن مجید محتاج به سه امر است: قلب خاشع، بدن فارغ، و محل خالى. پس چون قلب انسان هنگام قرائت براى خدا خاشع شد، از تصرف و وسوسه شیطان مأمون و خارج خواهد شد، چنان که خداوند متعال مى فرماید: "چون قرآن را تلاوت کردى پناهنده و متمسک باش به پروردگار متعال از شیطان مطرود". و چون بدن او از اسباب و تعلقات دنیوى و گرفتاریهاى ظاهرى فارغ شد؛ البته موجب فراغت و تجرد قلب شده، و قلب او از تعلق به علایق و عروض عوارض محفوظ و دور شده، و از برکات انوار و فوائد و معارف و حقایق قرآن مجید محروم نخواهد ماند. و چون محل خالى و مجلس ساکت و بى مزاحمتى براى تلاوت قرآن مجید انتخاب کرده، و از مردم کناره گرفت، البته بعد از رعایت دو شرط گذشته، باطن و روح او با پروردگار متعال مأنوس خواهد شد، و حلاوت مکالمات خدا را با بندگان صالح خود خواهد یافت، و لطف و مهربانى پروردگار متعال را به آنان خواهد فهمید، و اختصاص دادن آنان را به انواع کرامات و اشارات مخصوصه متوجه خواهد شد. پس اگر جامى در این مقام نوشیده، و از کرامات و اشارات و از حلاوتهاى کلام پروردگار متعال استفاده کرد، البته بر این حال و بر این وقت، هرگز حال و وقتى را اختیار و ترجیح نداده، و آن را بر انواع عبادات و اطاعات برترى خواهد داد، زیرا او در این حال بىواسطه کلمات خدا را استماع کرده و با او مناجات و راز و نیاز مىکند. پس در حال تلاوت قرآن مجید، بدقت متوجه باش که چگونه و با چه حال و توجهى کتاب خداى خود را قرائت کرده، و منشور عهد ولایت خود را مىخوانى! و چگونه اوامر او را اجابت کرده، و از نواهى او اجتناب نموده، و حدود و أحکام آن را رعایت مىکنى! زیرا او کتاب عزیز و حقى است که از جانب پروردگار حکیم و مهربان نازل شده؛ و باطل و خلافى از پیشروى و پشت سر او عارض نخواهد شد. البته کتاب خداى خود را به دقت هر چه تمام تر تلاوت کن، و در مواقع وعد و وعید آن سکوت کرده و در امثال و مواعظ آن تفکر کن، و مواظب باش که به خاطر رعایت آداب تجویدى و حفظ مخارج حروف از معانى و حقایق و حفظ آداب معنوى آن محروم نگردی.
مصباح الشریعه -ترجمه مصطفوی -باب 14
